Strona Główna › Inspirujący ludzie › Jiddu Krishnamurti – cytaty z książek, które przeczytałem

Jiddu Krishnamurti – cytaty | Fot. Wikipedia

Jiddu Krishnamurti – cytaty z książek, które przeczytałem

Poznaj niezwykłego nauczyciela duchowego – Jiddu Krishnamurti. Cytaty z jego książek, które zamieszczam poniżej, są doskonałym drogowskazem po meandrach ludzkiej egzystencji. Mądre, zaskakujące i trafiające w samo sedno.

Jeśli jeszcze nie znasz Jiddu Krishnamurti, poczytaj zebrane przeze mnie cytaty. Jestem przekonany, że zachęcą cię do sięgnięcia po jego książki.

Jiddu Krishnamurti – cytaty

Jak dotąd miałem okazję przeczytać niewiele tytułów autorstwa Jiddu Krishnamurti. Mam nadzieję, że znajdę jeszcze kiedyś czas na lekturę jego książek. Jak na razie zaglądam sobie do poniższych cytatów, kiedy mam ochotę porozmyślać nad słowami indyjskiego filozofa.

Wolność od znanego

Wolność od znanego jest pierwszą książką Krishnamurti, jaką miałem okazję przeczytać. Miało to miejsce jeszcze w latach 90. ubiegłego wieku. Jako że większości jej treści już nie pamiętam, bardzo lubię wracać do cytatów, które sobie wówczas wypisałem w swoim notatniku. A może powinienem przeczytać tę książkę ponownie?

***

Pierwotną przyczyną bezładu w nas jest szukanie rzeczywistości przez kogoś nam obiecanej; idziemy mechanicznie za kimś, kto zapewnia nam wygodne życie duchowe. Jest to niezwykle dziwne, że choć większość z nas przeciwstawia się tyranii politycznej czy wszelkiej formie dyktatury, w tym wypadku przyjmujemy cudzy autorytet i poddajemy się tyranii, by zwichnąć swój umysł i wykrzywić swą drogę życia.

***

Wszelkie ideologie wydają mi się idiotyczne. Ważna jest nie filozofia życia, ale obserwacja tego, co się obecnie w naszym codziennym życiu dzieje.

***

Człowiek, który wie, że milczy, który wie, że kocha, nie wie, ani co to jest milczenie, ani co to jest miłość.

***

Jedną z funkcji myśli jest ciągłe zajmowanie się czymś. Większość z nas pragnie, aby nasz umysł był stale zajęty, dzięki czemu chronieni jesteśmy przed własnymi wizerunkami. Boimy się pustki w sobie. Boimy się spojrzeć na swe lęki.

***

Patrzeć na coś prosto to jedna z najtrudniejszych umiejętności. Ponieważ umysł nasz jest bardzo złożony, przeto utraciliśmy cechę prostoty. Nie mam tu na myśli prostoty ubioru lub pożywienia, noszenia opaski na biodrach, bicia rekordu postu czy jakiejś niedojrzałej niedorzeczności, której oddają się święci asceci. Mam na myśli prostotę, która potrafi patrzeć na rzeczy bezpośrednio, bez lęku, która pozwala nam widzieć siebie samych bez jakichkolwiek zniekształceń, widzieć samych siebie takimi, jakimi teraz właśnie jesteśmy.

***

Uwaga nie jest tym samym, co koncentracja. Koncentracja polega na wyłączeniu; uwaga, która jest pełną świadomością, nie wyklucza niczego.

***

Czy wiesz, że nawet gdy patrząc na drzewo, mówisz: "to jest dąb" lub "to jest drzewo banianu", użycie nazwy drzewa należącej do wiedzy botanicznej tak warunkuje twój umysł, że słowo wchodzi pomiędzy ciebie a właśnie widziane drzewo? By wejść w kontakt z drzewem, musisz położyć na nim dłoń, a słowo w tym dotknięciu nic ci nie pomoże.

***

Do prawdy nie wiodą żadne ścieżki, bo to jest pięknem prawdy, że jest ona żywa. Ścieżka może prowadzić do rzeczy martwej, gdyż rzecz martwa tkwi w jednym miejscu, jest statyczna. Gdy ujrzycie, że prawda jest czymś żywym, poruszającym się, nieznającym spoczynku, że nie ma ona świątyni, meczetu czy kościoła, że nie może was do niej zaprowadzić żadna religia, żaden nauczyciel, żaden filozof, nikt w ogóle, wtedy też zrozumiecie, że żywym elementem prawdy jest to, czym obecnie jesteście – wasz gniew, wasza brutalność, wasza przemoc, rozpacz, cierpienie i smutek. Zrozumienie tego wszystkiego jest prawdą i możecie ją pojąć tylko wtedy, gdy dowiecie się, jak należy na te problemy w waszym życiu patrzeć. Nie można tego ujrzeć przez pryzmat ideologii, słów, uczucia nadziei czy strachu.

***

Wydaje mi się, że większość z nas nie jest w pełni świadoma nie tylko tego, o czym mówimy, ale nawet swego otoczenia, barw, ludzi, kształtu drzew, chmur, ruchu wody. Nie jesteśmy obiektywnie świadomi może dlatego, że tak bardzo zajmujemy się sobą, swymi drobnymi, błahymi problemami, swymi pojęciami, przyjemnościami, pragnieniami i ambicjami. Niemniej jednak dużo mówimy o pełni
świadomości.

***

Oddzieliliśmy pojęcia od działania, bo pojęcia pochodzą zawsze z przeszłości, a działania zawsze odbywają się w teraźniejszości. Oznacza to, że teraźniejszość jest zawsze żywa. Boimy się żyć i dlatego przeszłość w postaci pojęć stała się dla nas tak ważna.

***

Rozmaite religie na całym świecie głosiły ubóstwo. Mnich wkłada na siebie specjalną szatę, zmienia imię, goli głowę, zamyka się w celi i składa śluby ubóstwa i czystości (na Wschodzie ma tylko jedną opaskę na biodra, jedną szatę i jada jeden posiłek dziennie), a my wszyscy odnosimy się z szacunkiem do takiego ubóstwa. Ale ludzie, którzy przywdziali szaty ubóstwa, są jeszcze wewnętrznie, psychicznie bogaci w to, co społeczne, gdyż nadal pragną stanowisk i prestiżu, przynależą do tego lub innego zakonu, do tej lub innej religii, żyją nadal w zgodzie z podziałami ustanowionymi przez kulturę czy tradycję. To nie jest ubóstwo. Ubóstwo to całkowite uwolnienie się od społeczeństwa, choćby się miało nieco więcej szat i jadało nieco więcej posiłków dziennie, dalibóg, kogóż to obchodzi? Ale niestety, u większości ludzi istnieje pęd do pokazania się.

***

W każdym z nas istnieje skłonność do znoszenia cierpliwie trudności, przyzwyczajania się do nich i potępiania za nie okoliczności. "Ach, gdyby sytuacja była normalna, byłbym inny", powiadamy. Albo mówimy: "Dajcie mi szansę, a pokażę wam, na co mnie stać". Mówimy także: "Jestem przygnieciony niesprawiedliwością tego wszystkiego", bowiem zawsze zrzucamy winę za swoje niepowodzenia na innych, na środowisko lub sytuację ekonomiczną.

***

Człowiek żyje w czasie. Wymyślanie przyszłości stało się jego ulubioną zabawą w ucieczkę.

***

Na pytanie o to, czy istnieje Bóg, prawda, rzeczywistość, jakkolwiek zechcecie nazwać problem, który was dręczy, nie udzielą wam odpowiedzi ani księgi, ani kapłani, ani filozofowie czy zbawiciele. Oprócz was samych nikt i nic nie odpowie wam na to pytanie, dlatego też musicie poznać siebie. Niedojrzałość polega jedynie na zupełnej nieznajomości siebie. Zrozumienie samego siebie jest początkiem mądrości.

***

Wolność to nie abstrakcja – to stan umysłu, w którym nie istnieje żaden opór. Nie jest to rzeka, która tu i tam dopasowuje się do różnych przeszkód, przepływając między nimi lub mijając je. W tej wolności nie ma w ogóle przeszkód – jest tylko nurt wody.

***

[...] nie możecie się na nikim oprzeć. Nie ma przewodnika, nie ma nauczyciela, nie ma autorytetu. Jesteście tylko wy – wasz stosunek do innych ludzi i do świata – poza tym nie ma nic. Zrozumienie tego albo wywoła w was wielką rozpacz, z której zrodzi się cynizm i rozgoryczenie, albo też spoglądając prosto w twarz rzeczywistości, ujrzycie, że nikt inny, tylko wy jesteście odpowiedzialni za świat, za siebie samych, za to, co myślicie, co czujecie i co robicie. Zniknie wtedy wszelkie litowanie się nad sobą. Zazwyczaj bowiem dobrze się czujemy, mogąc zrzucić winę na innych ludzi, a jest to tylko forma litowania się nad sobą samym.

Jedyna rewolucja

Warto pamiętać, że Krishnamurti nie był zwolennikiem polegania na mistrzach czy guru. Wręcz przeciwnie, zalecał samodzielny rozwój i poleganie przede wszystkim na samym sobie. Dla wielu ludzi to może okazać się prawdziwie rewolucyjna idea. Ale oczywiście, jak wszystko inne, również i to należy odrzucić na rzecz własnych duchowych dokonań. Niemniej te kilka cytatów z Jedynej rewolucji może się przydać w rozmyślaniach.

***

Posiadane przez nas rzeczy bardziej posiadają nas niż my je. Zamek, dom, obrazy, książki, wiedza stają się o wiele ważniejsze, bardziej istotne niż sam człowiek.

***

Prawda jest czymś żywym, nienależącym do dziedziny czasu.

***

Przyzwyczajamy się do piękna i do brzydoty, a wtedy ginie świeżość dnia.

***

Słowo "miłość" nie jest miłością, bez względu na to, co przez nie rozumiecie.

***

Czasem płaczę nad samotnością i pięknem odległych gwiazd.

***

Prawda jest tam, gdzie nigdy się nie spogląda.

Pierwsza i ostatnia wolność

Oto książka, którą zdarzyło mi się czytać dwa razy. Więcej na jej temat napisałem w recenzji.

***

Słuchanie jest sztuką. Aby naprawdę umieć słuchać, trzeba porzucić lub odłożyć na bok wszelkie uprzedzenia, założenia i codzienne czynności. Gdy twój umysł jest otwarty, możesz łatwo zrozumieć różne rzeczy; słuchasz wtedy, gdy twoja rzeczywista uwaga jest na coś nakierowana.

***

Wszędzie widzimy cierpienie, polityczne, społeczne, religijne, cała psychologiczna istota jest zagubiona, a wszyscy liderzy, tak polityczni, jak i religijni, nas zawiedli; wszelkie książki straciły swoje znaczenie. Możecie zwrócić się do Bhagawadgity lub do Biblii, czy też do najnowszego traktatu z dziedziny polityki czy psychologii, i zauważycie, że przestały one brzmieć prawdziwie, zatraciły właściwości prawdy, stały się zwykłymi słowami.

***

Większość z nas przyzwyczajona jest do tego, by być widzami, a nie uczestniczyć w grze. Czytamy książki, ale nigdy nie piszemy książek. To stało się naszą tradycją, naszym narodowym i powszechnym zwyczajem: być widzami, oglądać mecz piłki nożnej, oglądać polityków i mówców. Jesteśmy tylko osobami z zewnątrz i straciliśmy zdolności kreatywne. Dlatego chcemy przyswajać i się pokrzepiać.

***

Gdy coś cię interesuje, robisz to natychmiast, jest natychmiastowe zrozumienie, natychmiastowa transformacja. Jeżeli nie zmieniasz się teraz, nie zmienisz się nigdy, ponieważ zmiana, która zachodzi jutro, jest zaledwie modyfikacją, nie jest to transformacja. Transformacja może zajść tylko natychmiast, rewolucja jest teraz, nie jutro.

***

Im bardziej znasz siebie, tym więcej jest w tym jasności. Poznawanie siebie nie ma końca – nie osiągasz niczego, nie dochodzisz do konkluzji. To niekończąca się rzeka. Studiując to, wchodząc w to coraz głębiej, znajduje się spokój.

***

Jaki jesteś ty, taki jest i świat. Zatem twój problem jest problemem świata.